
(در وادی عشق) از کتاب سیر و سلوک عرفانی
۱۵۸-ھمسر یا معشوقه حتّی اگر زن مؤمنه ای باشد بازھم دشمن ایمان شوھر خویش است
زیرا خدا را ھووی خود میداند و زن به کمتر از پرستش شوھر راضی نمی شود .
اینست که بزرگترین امتحان و آفت ایمان مرد ھمانا محبّت زن و فرزند است و تا این محبّت
از دل زدوده نشود ایمان مرد خالص نمی شود و دل مرد خانۀ خدا نمی گردد و شرک که
ظلم عظیم است ادامه می یابد که این ظلم ھمان ظلم به دل خویشتن است و نخستین مردی که
بر این امر فائق آمد و حب زن و فرزند را از دل برانداخت ابراھیم بود که پدر ایمان و
نخستین مسلمان کامل و اولین امام است که به مقام اقامۀ صلوة رسید که ھمان مقام امامت
خداوند در دل ابراھیم بود .
و اقامۀ صلوة کردن مؤمنان جهادی جهت چنین اقامتی است که بعد از برانداختن ھر حب
غیر خدا از دل می باشد و درغیر اینصورت صلوة موجب نفاق می گردد که شقاق بین ذھن
و دل است و این ھولناکترین واقعه در وجود بشر است که دل خانۀ غیر خداست و ذھن ، خدا را می خواند .
۱۵٩ -و اما چگونه دلی می تواند از حب غیر خدا پاک شود و مؤمن بخدا گردد ؟
به یاری یک دل دگری که خانۀ خدا باشد : امام یا پیر عرفانی ! ھمانطور که دستها می
توانند یکدیگر را یاری دھند و اندیشه ھا نیز ھمدیگر را مدد رسانند دلها ھم می توانند
یکدیگر را یاری کنند و این راز ارادت عرفانی است .
دلی که با خدا باشد می تواند دلهائی را که در بند غیر خدایند از اسارت برھاند .
و این عشق عرفانی است .
اثر استاد علی اکبر خانجانی
ثبت ديدگاه