شرک

۴٧ -حدیثی از پیامبر عصمت و طهارت می گوید خداوند ھمه گناھهائی را که از شرک نباشد عفو می کند حتی اگر زنا و میگساری و ربا باشد .

یعنی ھمه گناھان کبیره را می بخشد الا شرک را .

و می دانیم که خداوند در کتابش مشرک را نجس می خواند و شرک را که ھمان خداپرستی ذھنی است ظلم عظیم می نامد که ھرگز نمی بخشد الا به عذاب .

پس واضح است که نجسی آدم از پرستش خدای ذھن است که در آسمان مقیم است .

و این یعنی بی امامی .

و چنین آدمی حتی عباداتش نجس است و خشم خدا را برمی انگیزد که : فویل للمصلین ( وای بر نمازگزاران ) .

زیرا چنین کسی عملاً خودش را در نماز سجده می کند آن خودی که نامش خداست .

و خدا نام مستعار و ھنری استکبار نفس فرد است .

و اینست ذات ھر معصیتی و ھر بی عصمتی .

از کتاب پدیده شناسی عرفانی فصل نفاق اثر استاد علی اکبر خانجانی

کتابهایی دیگر در زمینه عرفان : عرفان تاریخ – مبانی عرفان عملی – مجموعه مقالات عرفانی