
۴٧ -حدیثی از پیامبر عصمت و طهارت می گوید خداوند ھمه گناھهائی را که از شرک نباشد عفو می کند حتی اگر زنا و میگساری و ربا باشد .
یعنی ھمه گناھان کبیره را می بخشد الا شرک را .
و می دانیم که خداوند در کتابش مشرک را نجس می خواند و شرک را که ھمان خداپرستی ذھنی است ظلم عظیم می نامد که ھرگز نمی بخشد الا به عذاب .
پس واضح است که نجسی آدم از پرستش خدای ذھن است که در آسمان مقیم است .
و این یعنی بی امامی .
و چنین آدمی حتی عباداتش نجس است و خشم خدا را برمی انگیزد که : فویل للمصلین ( وای بر نمازگزاران ) .
زیرا چنین کسی عملاً خودش را در نماز سجده می کند آن خودی که نامش خداست .
و خدا نام مستعار و ھنری استکبار نفس فرد است .
و اینست ذات ھر معصیتی و ھر بی عصمتی .
از کتاب پدیده شناسی عرفانی فصل نفاق اثر استاد علی اکبر خانجانی
کتابهایی دیگر در زمینه عرفان : عرفان تاریخ – مبانی عرفان عملی – مجموعه مقالات عرفانی
ثبت ديدگاه
You must be logged in to post a comment.