۵ – مصاحبه
من : پروردگارا آیا از این مصاحبت رضایت داری ؟
او: …
من : آیا براستی این توئی که با من سخن می گوئی یا منم که با خودم سخن می گویم ؟
او: چگونه “یکی” می تواند دو تا باشد ؟ و چگونه دو تا می تواند یکی باشد ؟
من : می دانم ولی مطمئن نیستم .
او: مشکل تو در ھمین تردید است .
من : این تردید چیست ؟
او: تردید بین یکی و دو تا .
من : پروردگارا تردیدم را برطرف کن .
او : ھر که دو تا شد یکی است . آیا تردیدت برطرف شد ؟
من : آری . براستی برطرف شد .
او: و اینک سئوالت را به خودت بازمی گردانم :آیا من از مصاحبت با تو راضی ھستم و آیا این منم که با تو
سخن می گویم ؟
من :آری این توئی که با من سخن می گوئی و از این مصاحبت رضایت داری و گرنه من راضی نبودم .
او: این نکته را ھرگز از یاد مبر زیرا این سرّالاسرار من است .
برگرفته از کتاب من تو او اثر استاد علی اکبر خانجانی
ثبت ديدگاه