
(خداباماست)
۵۴٣ -خداوند در ھمه حال با ماست .
این مائیم که با او نیستیم و لذا او می رود و ما جا می مانیم ھمچون یک جسد در حال گندیدن .
زیرا او خود ماست ، جان و روح ماست ابدیت ماست .
۵۴۴ -او با ماست و دمادم ما را صدا می زند که: بیا برویم به حجله گاه دیدار. ولی اکثر ما خود را به کری می زنیم و میگوئیم:
تو برو ما بعداً می آئیم .
فعلاً خیلی کار داریم .
او می رود و ما می مانیم تا قیامت کبرا.
که بناگاه با او روبرو میشویم و می گوئیم:
ای کاش خاک می بودیم .
و آنگاه خود را با صورت در آتش دوزخ سرنگون می سازیم از فرط زشتی.
تا نابود شویم .
ولی او باز ھم مهربان است و در دوزخ یکبار دگر بما جمال می بخشد و زیبایمان می کند و پاکمان می سازد تا تاب تحمل دیدارش را داشته باشیم .
تا تاب تحمل رویاروئی با خود را داشته باشیم .
زیرا او جمال ذات ماست .
کتاب پدیده شناسی توحیدی اثر استاد علی اکبر خانجانی
ثبت ديدگاه
You must be logged in to post a comment.