(خدا با ماست)

(خداباماست)

۵۴٣ -خداوند در ھمه حال با ماست .

این مائیم که با او نیستیم و لذا او می رود و ما جا می مانیم ھمچون یک جسد در حال گندیدن .

زیرا او خود ماست ، جان و روح ماست ابدیت ماست .

۵۴۴ -او با ماست و دمادم ما را صدا می زند که: بیا برویم به حجله گاه دیدار. ولی اکثر ما خود را به کری می زنیم و میگوئیم:

تو برو ما بعداً می آئیم .

فعلاً خیلی کار داریم .

او می رود و ما می مانیم تا قیامت کبرا.

که بناگاه با او روبرو میشویم و می گوئیم:

ای کاش خاک می بودیم .

و آنگاه خود را با صورت در آتش دوزخ سرنگون می سازیم از فرط زشتی.

تا نابود شویم .

ولی او باز ھم مهربان است و در دوزخ یکبار دگر بما جمال می بخشد و زیبایمان می کند و پاکمان می سازد تا تاب تحمل دیدارش را داشته باشیم .

تا تاب تحمل رویاروئی با خود را داشته باشیم .

زیرا او جمال ذات ماست .

کتاب پدیده شناسی توحیدی اثر استاد علی اکبر خانجانی