عشق حقیقی و عشق مجازی

عشق حقیقی و مجازی (خودشناسی شیعی) مقاله ۱۷

در حدیث معروفی از رسول اکرم (ص) آمده که عشق های مجازی نردبان عشق حقیقی هستند . دربارۀ وقایع مجازی و حقیقی سخن فراوان است .

اخیراً آقای جوادی آملی در این باب سخن عجیبی از طریق تلویزیون ایراد نمودند که عشق حقیقی را فقط عشق به پروردگار نامیدند و عشق های مجازی را هم عشق به انبیاء و اولیاء و امامان او خواندند .

و این بعنوان یک تفسیر شیعی جای بس تأمل است . چرا که عشق های مجازی ، عشق های خیالی و آرمانی هستند یعنی ذهنی می باشند .

و در قرآن کریم می خوانیم که پرستش خدای خیالی شرک و ظلم عظیم و پرستش هوای نفس است و بلکه عشق و اطاعت از رسولان و مخلصین همان راه هدایت و حق است .

بنابراین وجود مردان خدا تجلّی عشق حقیقی بر روی زمین است و به مثابۀ کمال عشق می باشد . ولی عشق های مجازی مثل عشق به معنای تخیلی و بهشت های آرمانی و عشق های جنسی جملگی مجازی می باشند که آدمی بواسطۀ صدق و معرفت می تواند از این عشق های دنیوی به عنوان نردبانی بسوی عشق حقیقی که امام است بالا رود و امام خود را درک نماید زیرا وجود امام آئینه ذات باریتعالی می باشد .

« ای مؤمنان ، خداوند از شما سئوال می کند و آن اینکه آیا تبعیّت از خود خدا حقّ تر است یا تبعیّت از کسی که خدا او را هدایت کرده است ( امام ) » .

قرآن در ادامۀ این آیه بلافاصله می فرماید که « آنان که خدای خیال خود را می خوانند، پیرو هوای نفس هستند و این شرک و گناه عظیم است . »

در واقع پاسخ آن سئوال داده شده است . بنابراین عشق حقیقی همانا عشق به وجود یک امام زنده و پیر و مراد عرفانی است و نه عشق و اطاعت از خدای ظن . جز عشق به یک امام زنده و اطاعت از او مابقی ،عشق های مجازی تلقی می شوند که اگر حقوقشان ادا شود بسوی امام هدایت می شوند . چنان تفاسیری که ذکرش رفت از معرفت امامیه بعید است .

کتاب دائره المعارف عرفانی جلد دوم تالیف ۱۳۸۴-۱۳۸۶

موضوعات مرتبط :کتاب شیعه شناسی – ایدئولوژی شیعی – کتاب علی نامه